HABER: BUSE ÖZBEY
(ANKARA) – Kahramanmaraş merkezli depremlerin ardından 1,5 yıl geçmesine rağmen bölgede öğrenci ve öğretmenlerin eğitime erişiminde sorunlar devam ediyor. Hatay’da bir okulda branş öğretmenliği yapan görme engelli A.K., “Öğretmenler kendi imkanlarıyla bir şeyler yapıyor. Okulların yeni dönemde toparlanması ve eğitim öğretim yılına hazırlanması çok da mümkün değil. Aileler de artık destek olamıyor çocuklarına. Ailelerin de hayatı değiştiği için önceliği çocukların eğitimi değil artık. Öncelik artık barınma, iş imkanları” dedi.
6 Şubat depremlerinin üzerinden 1,5 yıl geçti. Okulların açılmasına 1,5 ay kalmasına rağmen ihalesi süren okulların yeni eğitim öğretim yılında açılıp açılmayacağı belirsizliğini koruyor. Hatay’da bir ortaokulda görev yapan görme engelli öğretmen A.K., konteyner okullarda hem kendisinin hem de diğer öğretmenlerin yanı sıra öğrencilerin yaşadığı sorunları ANKA Haber Ajansı’na anlattı.
“En iyi konteyner olsa bile su alıyor”
Öğretmen A.K., başka bir ilde çalışmasına rağmen elini taşın altına koymak ve öğrencilere destek olmak için yaklaşık 6 aydır Hatay’da yaşadığını söyledi. A.K., konteynerde bir öğretmen olarak okul ortamında hissetmediğini ve eğitim ortamında gerekli düzenlemelerin yapılmadığını belirterek, “Biz öğretmenler olarak bir şeyler yapmaya çalışıyoruz. Okulların yeni dönemde toparlanması ve eğitim öğretim yılına hazırlanması çok da mümkün değil. Şiir köşesi yaptık, resim öğretmeni de dışarıda oyun alanı oluşturdu. Düşünsenize, demirden bir dikdörtgenin içindesiniz ve ona sınıf diyorsunuz. Yaz olduğunda klima var ama Hatay’da konteynerde bir klima ne kadar etkili olabilir ki? Kışın da yağmur söz konusu. En iyi konteyner olsa bile su alıyor. Yağmur yağdığında sürekli okulu su basıyor. Bu işin fiziksel boyutu. Psikolojik boyutunda da yağmur başladığında çocukların ‘evet deprem geliyor’ psikolojisi bizi de etkiliyor. Sonuçta bizim de orada güçlü durmamız gerekiyor” dedi.
“STK’lar devletten daha aktif çalışıyor”
Depremin ardından 1,5 yıla yakın süre geçmesine rağmen öğrencilerin hala depremin şokunu atlatamadığının altını çizen öğretmen A.K., “Çocuklar dışarıda bir şekilde oyun ve güven ortamını oluşturmaya çalışıyor ama hatırlatıcı faktörler olduğunda en başa dönüyorlar. Mesela çocuk, ‘evim vardı, okulum vardı, oyun alanım vardı’ diyor. Şimdi hayatı konteynerden ibaret olduğu için o psikolojiden çıkamıyor. Öğrencilere psikolojik destek verilmesinde de STK’lar devletten daha aktif çalışıyor” diye konuştu.
“Yol çalışmaları idareten yapılıyor”
Yaşanan en büyük problemlerden birinin yolların düzelmemesi olduğunu belirten A.K., ulaşımda hala çok büyük problemler yaşadıklarını kaydetti. Yapılan yol çalışmalarının anlık olduğunu, yağmur yağdığında yolların eski haline döndüğünü vurgulayan A.K., “Yetkililerin açıklaması da zaten ‘hiçbir yerde ev yok, en son şehir kendine gelince, yapılaşınca biz yolları düzeltelim’ şeklinde oluyor. Burası özellikle kışın yağış alan bir yer. Kışın körler için de büyük bir sorun. Yani ben ulaşımımı kendim sağlıyorum, bu daha da büyük bir sorun Hiç çalışma yapılmıyor diyemem, ama idareten yapılıyor” ifadelerini kullandı.
“Deprem bahane olarak kullanılıyor”
Bozuk olan yolların ulaşımı da etkilediğini, bu sorunun deprem “bahane edilerek” çözülmediğini belirten öğretmen A.K., şunları kaydetti:
“Deprem oldu evet ama belli bir süre sonra bunu bahane olarak kullanıyorlar. Otobüsler, dolmuşlar var ama hala bunlarda bir düzen yok. Okula kendi başıma gidip geliyorum ve desteğe ihtiyaç duyuyorum. Konteyner kentte olmasaydık aslında evimle okul arası yürüme mesafesindeydi. Ama dolmuş ve otobüsün ne zaman geleceği belli olmadığı için iki saat önce yola çıkmak zorunda kalıyorsunuz. Otobüsün veya dolmuşun gelip gelmeyeceğini, durakta durup durmayacağını bilemiyorsunuz. Görmeyen biri için burada otobüsün veya dolmuşun saatte bir veya 45 dakikada bir geldiğini düşündüğümüzde, gerçekten zorlanıyoruz. Derse geç kalma tehlikeniz var çünkü ulaşım yok. Türkiye’nin neresinde var böyle bir şey? Aradan 1,5 yıl geçti artık düzelmesi gerekiyor.”
“Öncelik çocukların eğitimi olmaktan çıktı, öncelik artık barınma”
Depremden önce okuldaki öğrenci sayısının 500’ün üzerinde olduğunu ancak önceki dönemde bu sayının 300’e kadar düştüğünü kaydeden A.K., öğrencilerin odağının ‘mezun olmak’ olduğunu bu nedenle başarı düzeyinin de düştüğünü söyledi. Ebeveynlerin önceliğinin çocukları olmadığını belirten A.K., şöyle devam etti:
“Aileler de artık destek olamıyor çocuklarına. Ailelerin de hayatı değiştiği için önceliği çocukların eğitimi değil artık. Öncelik artık barınma, iş imkanları. Burada hala konteyneri geçtim çadırda kalan insanlar var. İnsanlar bu koşullarda hayatlarını idame ettirmeye çalışıyor, iş bulmaya çalışıyor. Ekonomik olarak zorlanıyorlar.”
